Verloren hoekjesUit BeneluxSpoor.net - Encyclopedie
Onder redactie van: BeneluxSpoor.net / Auteur: Dick van der Knaap
Wat doe je met een 'verloren' hoekje?Iedere modelspoorder kent dat wel: de spoorbaan heeft een bocht (zie afbeelding 01), niet te krap natuurlijk. Maar daarna komt de vraag: met welk landschap kan dat overblijvende, onregelmatig gevormde, stukje worden opgevuld? Bijna iedereen heeft ruimtegebrek, dus die reststukjes zijn meestal ook nog niet zo groot. Omdat modelspoor de zo goed mogelijke weergave van de werkelijkheid is, is het daarom verstandig eens te kijken wat bij het grootspoor zoal met dit soort restjes wordt gedaan. Als dat 'niets' is, zal de natuur haar gang gaan en het verloren gebied herwinnen. Dat betekent dan dat er gras, struiken, bomen en allerlei wilde bloemen en planten gaan groeien, al dan niet in combinatie met een waterplas mét, of zónder, afvoer.
Waaraan moet gedacht worden?De fantasie van de modelspoorbouwer speelt een belangrijke rol. Daardoor heeft het volkstuincomplex zijn toegang buiten beeld en kan het veel groter zijn dan het baanoppervlak. Allereerst is er de afscheiding tussen het terrein en de spoorbaan door een ondiepe, overwoekerde, greppel of zelfs een spoorsloot, afhankelijk van de verdere omgeving. Het gemakkelijkst kan het gebied opgebouwd worden op een vlak stuk(je) plaat, dat afneembaar is. Daardoor kan er, gewoon aan tafel zittend, aan worden gewerkt. De naad tussen spoorbaan en volktuincomplex wordt gecamoufleerd door begroeiïng. Als daadwerkelijke afscheiding kan een hek met twee draden om het complex gezet worden (zie afbeelding 02). Dit is bijvoorbeeld te maken met paaltjes van 11 mm lengte, waarin twee gaatjes zijn geboord. De auteur gebruikte daarvoor overgebleven restjes rail van 15 mm lengte. De paaltjes zelf komen op 30 mm afstand van elkaar. Zet de paaltjes vast met een druppeltje houtlijm, en laat enkele dagen drogen. Meet met een mal en zorg ervoor dat de bovenkant van de paaltjes 11 mm boven de grondplaat uitsteekt. Het is niet erg, als niet alle paaltjes strak op één kaarsrechte lijn staan, want in werkelijkheid verzakt er ook weleens wat...
Het andere uiteinde gaat op dezelfde manier, maar vraag bij het solderen assistentie van iemand die, met een tang, de draad strak vasthoudt. U komt er zo vanzelf ook achter, welke paaltjes niet goed zijn vastgezet. Vervolg het werk, door op dezelfde wijze de bovenste draad aan te brengen. Als het hekwerk naar tevredenheid staat, komt de afwerking. De paaltjes krijgen een kleur en ook de draden krijgen desgewenst een schilderbeurt, afhankelijk van het feit of ze nieuw/pas gespannen zijn, dan wel oud en roestig.
Binnen de afrastering ontstaat nu het volkstuincomplex. Maak op een papieren mal een globale indeling.
Denk daarbij aan allerlei details, die desgewenst kunnen worden toegevoegd. Bijvoorbeeld paden tussen de percelen, een tuinhuisje om schoffel en hark te kunnen opbergen, een tuinstoel, een tuintafel of een zandbak voor de kinderen. Op natte grond kan er ook een waterpoel ontstaan zijn, handig om in droge tijden de gieter te vullen. Organisch afval hoort op de composthoop. Wellicht is er ook nog een fietsenrek, een broeikas of een kweekbak voor slaplantjes. De daadwerkelijk bouwNa de planningsfase volgt de daadwerkelijke 'bouw' van het volkstuincomplex. Eerst wordt de ondergrond van de gehele plaat met bruine, grijze, aardkleurige verf voorbehandeld. Door de verf wordt iets fijn, gezeefd, zand gemengd om vooral te voorkomen dat het oppervlak té glad wordt. Goed gedroogde tuinaarde is zelfs ideaal.
Als een volkstuinvereniging een clubhuis heeft, staat dat wellicht op een betegelde plek. Zo'n gebouw behoeft niet groot te zijn, maar is voldoende om als schuilplaats voor de regen te dienen. Tevens kan het gereedschap er binnen worden opgeborgen. Er is de mogelijkheid thee en/of koffie te zetten, er zijn een tuintafel en enkele stoelen, en voor de kinderen een zandbak (zie afbeelding 03). Groenafval komt op de composthoop, water voor gieten kan uit een plas gehaald worden. Kortom, een stuk van 20 x 20 cm wordt hiervoor gebruikt. De afwerkingNu komt de laatste, tevens belangrijkste klus. Want wát zouden volkstuinen zijn zónder een sprankje groen? Hooguit klaar voor de winter, een kale bedoening dus. Bedenk eerst, welke groenten er allemaal kunnen groeien. Dat zijn er veel meer, dan u zult denken. Bekijk deze op internet of in boeken over tuinieren. Dan ontdekt u ook, dat groenten allerlei groenkleuren kunnen vertonen. Dat betekent daarom ook, dat u het moet vermijden om alles in eenheidskleur groen uit te voeren.
Daarnaast kan met enige moeite ook veel zelf gemaakt worden. Jonge slaplantjes maakt u uit lichtgroen strooimateriaal. Zorg ervoor dat er héél kleine korreltjes worden gebruikt. Breng een aantal speldeknopgrote houtlijmdruppeltjes aan (meestal op één rechte lijn) en strooi daar de korreltjes op. Na drogen kan het teveel verwijderd worden. Meer informatie
Overgenomen van "https://encyclopedie.beneluxspoor.net/index.php?title=Verloren_hoekjes&oldid=47824"
Verborgen categorie: |